Telegraaf/Vrouw:

Het bureau belt met een nieuwe boekingsaanvraag. Het gaat om een man van rond de 35 jaar. Ik trek een sexy lingeriesetje en een mooie jurk aan. Ik pak mijn tas en stap in de auto. Onderweg belt het bureau met de mededeling: ’Je spreekt met hem af in de bar, je kunt hem herkennen aan een blauwe jeans en een witte blouse.’ Een zucht van frustratie gaat door mij heen: „Gelukkig draagt helemaal niemand dat”, denk ik cynisch.

Hoe los ik dit nu weer op?

Ik kijk haar een beetje verbaasd aan, want ik had natuurlijk niet verwacht dat er twee mensen zouden zijn. Zij ziet mijn verwarring en vraagt wat er is. Ik doe net alsof dit heel normaal is en zeg dat ik niet had verwacht dat er zo’n mooie vrouw bij zou zijn. Toch zit mijn hartslag in mijn keel. Ik houd er niet van als ik al met een achterstand begin. Een koppel vindt het altijd al spannend dat ik kom, dit soort ongewenste situaties zijn dan allesbehalve bevorderlijk.

Ik bel het bureau en krijg meteen de voicemail. Ik bel nog een keer en krijg weer de voicemail. Het zweet breekt me inmiddels uit. Dan los ik het zelf wel op… Gelukkig vind ik het ook heel erg leuk om met koppels af te spreken. Ik vraag hen of ze nog iets voor mij hebben. Hij komt naar mij toe gelopen met een envelop. Ik tel het geld en ik zie dat er te weinig in zit voor twee mensen.

Als je als koppel boekt, is het duurder dan voor een persoon. Hoe los ik dit nu weer op? Precies op dat moment belt het bureau terug. Een zucht van opluchting gaat door mijn lijf heen, ik neem op en leg de situatie uit. De eigenaresse van het bureau raakt wat geïrriteerd. Ze vraagt of ik mijn telefoon even aan de man wil geven. Ik vraag hem heel lief of hij het bureau even te woord zou willen staan. Hij pakt mijn telefoon aan en hij loopt even weg. In mijn ooghoek zie ik hem allemaal drukke gebaren maken met zijn handen. Ik begin alvast met mijn verontschuldigingen aan te bieden namens mij en het bureau. Na een tijdje komt hij terug en zegt dat hij dit geen fijn begin van de date vindt en hij geeft mij het kloppende bedrag. Ik begrijp hem heel goed, nu maar hopen dat ik deze date nog tot een goed einde kan brengen.

Let’s make it work

Op dit soort momenten ben ik heel blij dat ik gestudeerd heb. Mijn achtergrond als maatschappelijk werker komt in dit soort situaties goed van pas. Tijdens mijn studie heb ik geleerd om (vervelende) situaties naar mijn hand te kunnen zetten door middel van gesprekstechnieken. Ik begin maar met hem gelijk te geven, niks is zo vervelend als geen erkenning krijgen voor iets waar je niet om hebt gevraagd.

’Wat vervelend dat de date zo is begonnen. Maar laten we er evengoed een hele geslaagde avond van maken’. Ik zie op de tafel een fles champagne staan en besluit dat het nu wel tijd wordt om deze open te maken. Ik hoop stiekem dat de alcohol de sfeer wat gezelliger maakt. Laten we proosten op een avond die vanaf nu alleen maar beter kan worden! Ik zie een kleine glimlach ontstaan bij hen beiden en schenk onze glazen in. Mijn aanpak begint dus te werken!

Nu de ergste spanning uit de lucht is kan ik eindelijk ’echt’ beginnen met de date. Ik vraag hen naar hoe ze elkaar hebben leren kennen en wat ze van de date verwachten. Ik vind het belangrijk om vooraf af te stemmen of ze misschien nog bepaalde regels hebben opgelegd aan elkaar. Mag ik met hem zoenen? Of zijn er andere dingen waar ik rekening mee kan houden?

Ik vind het belangrijk dat ze zich verbonden en fijn bij mij voelen. Dat gevoel kan je alleen creëren als je oprecht geïnteresseerd bent in hen als koppel. Gelukkig is er niks meer van het voorval te merken. Ik stel voor om samen in bad te gaan, dit is altijd een goede manier om elkaar voorzichtig af te tasten. Mijn idee valt goed in de smaak en we verplaatsen ons naar het bubbelbad.

Al snel hangt de romantiek in de lucht en zijn we toegekomen aan het intieme gedeelte van onze date. De avond is ondanks alles toch nog goed verlopen. Mijn tijd zit erop en ze bedanken mij voor de fijne avond. Ik ben heel erg blij dat ze toch op een positieve manier terugkijken op onze date. Ik neem afscheid van ze en loop het hotel uit, richting mijn auto.

De bekende druppel

Eenmaal in de auto slaak ik een zucht van verlichting, dat ging allemaal maar net goed. Mijn telefoon gaat af en ik zie dat het bureau mij belt: ’Waarom belde je in het begin twee keer? Je kunt zelf toch ook het bedrag uitrekenen!’ Ik besluit er geen aandacht meer aan te geven. Ik verontschuldig mij en wens haar een fijne avond… Ik rijd naar huis en besluit dat het voor vandaag weer genoeg is.

Die maand waren er nog een aantal voorvallen. Het bureau stuurde mij naar het verkeerde hotel. Waardoor ik natuurlijk veel te laat aan kwam op de juiste locatie en de date opnieuw niet al te fijn begon. Ook werd ik op een trio-boeking gestuurd met een andere dame. Meestal vind ik dat superleuk, maar nu hadden ze iemand aangenomen die nog net haar eigen naam goed kon spellen. De klant met wie wij een date hadden was een hele intelligente man, die werkzaam was in het vastgoed. Ik schaamde mij dood. Het was zelfs zo gênant dat hij haar uiteindelijk heeft verzocht om weg te gaan. Ik besloot om er dan maar in mijn eentje een leuke date van te maken. Maar natuurlijk was ook deze klant niet heel blij met de gang van zaken. Op dat soort momenten kan ik ze alleen maar gelijk geven en er het beste van maken.

Daarna volgde de bekende druppel. Ik had vooraf bij het bureau aangegeven dat ik geen klanten wilde die ouder waren dan 45 jaar. Een beetje leeftijdsverschil vind ik niet erg, maar ook ik heb mijn grenzen. Ik klopte aan op zijn deur en een man van rond de 75 jaar doet open. Ik dacht eerst nog dat ik het verkeerde kamernummer had doorgekregen. Om eerlijk te zijn was ik dan niet eens verbaasd geweest. Ik vroeg hem nogmaals naar zijn naam, maar dit was dus echt mijn klant. Tenminste, dat was de bedoeling. Ik heb hem toen uitgelegd dat dit voor mij niet goed voelde en ik ben weer naar huis gegaan. Eenmaal thuis zat mijn hoofd helemaal vol. Dit moet toch anders kunnen?

Een nieuwe start

Ik slaap de hele nacht niet en besluit na een tijdje dat het tijd wordt voor iets nieuws in mijn leven. Ik neem ontslag bij mijn huidige bureau en ik richt mijn eigen High Class Escortbureau op genaamd Eslabelle. Een doodenge stap in mijn leven, maar ik ben dolblij dat ik het toch heb gedaan.

Eerder bestond mijn werk vooral uit mijn ’reguliere’ baan. Ik werkte als maatschappelijk werker en in de avond deed ik af en toe een boeking. Nu bestaat mijn werkweek voor de volle 100% uit het runnen van mijn bureau. Mijn leven als eigenaresse van Eslabelle is wel heel anders. Nog een ander probleem waar ik tegenaan liep bij werk als high-class escort is dat je niet wordt ingewerkt, zoals bij vrijwel iedere andere baan wel gebeurt. Als escort is mijn ervaring dat je in het diepe wordt gegooid.

Ik heb een cursus ontwikkeld die iedere dame van mij krijgt voordat ze gaat werken als high-class escort. Ik vind het belangrijk dat ze goed beslagen ten eis komt. Ik geef cursussen in: veilig vrijen, grenzen aan geven, communicatietechnieken, BDSM, etiquette, massagetechnieken… Eigenlijk alles wat je nodig hebt om een goede high-class escort te worden, zodat de dames echte professionals worden.

Ook onderhoud ik contact met de klanten. Om de perfecte date te organiseren, voor zowel mijn klanten als mijn dames wil ik weten wat voor mijn klant de perfecte date is. Om die reden reserveer ik vaak zelf de hotelkamers en organiseer ik zelfs reisjes. Want uiteindelijk telt maar een ding: dat zowel mijn klanten als mijn medewerkers genieten van een leuke tijd samen.

Ik weet nooit hoe druk mijn week is, of ik cursus aan het geven ben, de hele dag aan de telefoon zit met klanten, misschien bezig ben met een fotoshoot om nieuwe dames op de foto te zetten of weer eens tot midden in de nacht bezig ben met het evalueren van dates. Voor mij maakt het allemaal niet uit, want ik heb de meest geweldige baan ooit! Ik zou het geen dag meer willen missen.